къэугъуеин

(къеугъуей) перех. гл. 1. собрать, согнать кого-л. (в одно место, в кучу)

/ Зэхуэхусын, къызэщIэкъуэн, зэуIу къэщIын.

Шыбз гуартэр къэугъуеин. Мэл Iэхъушэр къэугъуеин.

2. переносное собрать, скопить что-л.

/ Зэхуэхьэсын, зэгъэпэщын.

Мылъку къэугъуеин. Былым къэугъуеин.